دوران کودکی
ایوانجلوس اودیسیوس پاپاثاناسیو ملقب به «ونجلیس» در روز ۲۹ مارس 1943 در شهر ولوس یونان متولد شد. گفته می*شود که وی موسیقی را در چهار سالگی آغاز کرد و بیشتر به عنوان یک موسیقیدان خودآموخته شناخته می*شود.

البته زمانی که ونجلیس شش ساله بود، والدینش او را در یک مدرسه تخصصی موسیقی در شهر آتن ثبت نام می*کنند. شاید عدم استقبال او از فراگرفتن درس های پیانو در قالب سنتی آن، موجب شد تا او با موسیقی مبتنی بر خواندن و نوشتن نت بیگانه باشد.

وی بعدها در مصاحبه با مجله لایف درباره عدم توانایی خواندن موسیقی چنین می*گوید:"وقتی معلم*هایم از من می*خواستند تا چیزی را برای آنها بنوازم، تظاهر می*کردم که دارم از روی نت می*خوانم درحالی*که از حفظ آن را اجرا می*کردم.البته آنها حقه من را می*فهمیدند، اما برایم مهم نبود."
سال*های پیشرفت
آغاز محبوبیت ونجلیس در یونان به اوایل دهه ۱۹۶۰ و زمانی باز می*گردد که او به عنوان یکی از بنیانگذاران گروه موسیقی The Forminx فعالیت می*کرد. این گروه درکنار اجرای آثار هنرمندان دیگر، آهنگ*های خود را نیز تولید می*کرد. ونجلیس آهنگسازی بیشتر آثار اصلی گروه را برعهده داشت و نیکو ماستوراکیس نیز ترانه*های انگلیسی گروه را می*سرود.

اما در اواخر دهه ۶۰ بود که ونجلیس یک گروه پراگرسیوراک با نام Aphrodite’s Child را تشکیل می*دهد. پراگرسیوراک در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ و با هدف ارتقای موزیک راک به سطح جدیدی از اعتبار هنری شکل گرفت. در کنار ونجلیس، دمیس روسوس خواننده معروف و خوش*صدای یونانی نیز از اعضای این گروه به شمار می*رفت. زمانی*که تلاش افرودایتس چایلد برای ورود به بریتانیا ناکام می*ماند این گروه خود را در پاریس مستقر می*سازد و به این ترتیب نخستین آلبوم خود را در فرانسه تولید می*کند که در بیشتر نقاط اروپا مورد توجه قرار می*گیرد.

اما این گروه به*خاطر اختلافات داخلی از هم می*پاشد. ونجلیس در مدت همکاری با افرودایتس چایلد به فعالیت*های انفرادی نیز می*پرداخت اما این جدایی باعث تمرکز بیشتر وی روی این*گونه فعالیت بود. وی در این مدت نخستین آلبوم انفرادی رسمی خود را با نام زمین منتشر می*سازد که البته با همکاری چند هنرمند دیگر همراه بود. این همکاری برای مدت کوتاهی تحت عنوان اودیسه و با تولید یک تک ترانه با نام Who ادامه یافت.

در سال ۱۹۷۴ ونجلیس به فکر پیوستن به یک گروه پراگرسیوراک دیگر با نام Yes می*افتد، اما هرگز این تفکر را عملی نمی*کند. پس از نقل مکان به لندن و بعد از راه*اندازی یک استودیوی شخصی، ونجلیس چند آلبوم الکترونیکی بسیار موفق را تولید کرد که در میان آنها می*توان به بهشت و جهنم (۱۹۷۵) اشاره کرد.
سینما
شاید مهم*ترین عامل ورود ونجلیس به دنیای سینما همکاری او با فردریک روسیف کارگردان معروف فرانسوی بود. در واقع ونجلیس با ساخت موسیقی متن فیلم*هایی مستند درباره حیات وحش که روسیف کارگردانی آنها را بر عهده داشت، پروژه*های موفقی را در کارنامه خود ثبت کرد. این همکاری*ها موجب شد تا ونجلیس از سوی چندین کارگردان مطرح جهان مورد توجه قرار گیرد.

او در سال ۱۹۸۱ موسیقی فیلم «ارابه*های آتش» را می*سازد و به این ترتیب جایزه اسکار را در دستان خود می*بیند. این فیلم همچنین جایزه اسکار بهترین فیلم سال را نیز از آن خود کرد. وی همچنین در سال ۱۹۹۱ برای عضویت در هیات داوران جشنواره فیلم کن انتخاب شد، اما بی*تردید یکی از به*یاد ماندنی*ترین آثار ونجلیس به همکاری وی با ریدلی اسکات در فیلم ۱۹۴۲: فتح بهشت(۱۹۹۲) با بازی ژرار دوپاردیو بازمی*گردد که برای بزرگداشت پانصدمین سالگرد سفر کریستوف کلومپ به دنیای جدید ساخته شده بود.
سایر کارها
همچنین ونجلیس تولید موسیقی اختتامیه المپیک سیدنی (۲۰۰۰) و سرود رسمی جام جهانی 2006 آلمان را نیز برعهده داشت. موسیقی ونجلیس تاکید بسیار زیادی روی سینتسایزر دارد. برخی از کارشناسان، موسیقی او را به یک ارکستر الکترونیکی تشبیه کرده*اند.

به گفته ونجلیس تکنولوژی و موسیقی همیشه با هم بوده*اند و موسیقی هرچه باشد، یک علم است. درباره ساخت موسیقی فیلم*ها نیز کار وی به محض دیدن نسخه خام یک فیلم آغاز می*شود. این آهنگساز خود را مانند تونلی می*داند که آشوب صداها پس از عبور از آن تبدیل به موسیقی می*شود.
از آخرین کار های ونجلیس میتوان به فیلم اسکندر (Alexander) نیز اشاره کرد.

نظرات شما عزیزان:

ali

ساعت1:41---3 خرداد 1392

vaghean mochakker

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: